Psalm 62 (NBV21)
2 Alleen bij God vindt mijn ziel haar rust, van Hem komt mijn redding.
3 Hij alleen is mijn rots en mijn redding, mijn burcht, nooit zal ik wankelen.
Er staat één woord wat direct opvalt in deze verzen, namelijk het woord “alleen”. Het staat in deze verzen twee keer, maar het wordt verderop in de psalm nog een paar keer herhaalt: alleen. Het gaat over iets, waar niets anders mee te vergelijken is. Het is iets bijzonders waar dit over gaat, want datgene is nergens anders te vinden. Met dat woordje wordt uitgesproken, dat iemand ergens zeker van is. En wat is dan die zekerheid? Het zijn deze verzen 3 dingen: RUST, ROTS en REDDING.
Alleen bij God vindt mijn ziel haar rust. Waar of wanneer vinden wij rust? Echte rust? Tegenwoordig schijnt dat nogal een enorm probleem voor mensen. Door de techniek die we bij ons dragen wordt ons leven steeds drukker. We hebben steeds meer met onrust te maken. We krijgen constant meldingen binnen die onze aandacht vragen. Maar daar had koning David, die deze psalm heeft geschreven, gelukkig nog geen last van. Hij had wel andere dingen aan zijn hoofd, die voor onrust zorgden. Hij werd namelijk met de dood bedreigd. Er waren er velen die het op zijn leven gemunt hadden. Dat was voor David het probleem waar hij in deze psalm over zingt. En wat is voor David dan de oplossing? Vertrouwen op God.
Hij alleen is mijn rots en mijn redding. De dichter van deze psalm is dezelfde David die eerder als jochie schaapsherder was. Zijn oudere broers vochten in het leger van koning Saul. David werd er door zijn vader Isaï op uit gestuurd om te kijken hoe het met hen ging. Toen David in de Terebintenvallei kwam, waar de legers van de Israëlieten en de Filistijnen tegenover elkaar stonden, zag hij die enorme reus Goliath. Vanuit hetzelfde vertrouwen durfde David op Goliath af te stappen. Niet omdat hij zelf zo’n held was. Niet omdat hij zelf zo sterk was. Maar David vertrouwde op God. Dat is geloof. Hij noemt deze God: mijn rots en mijn redding.
Die rots staat dan voor een stevige ondergrond. Het meest stevige waarop we kunnen staan. Een fundament, zoals bij een huis. Zodat je niet wegzakt, maar stevig kunt blijven staan als er van alles op je af komt. Je rots. Daar zit geen beweging in, waardoor je niet gaat wankelen. Dat is het geloof wat David beschrijft. Verderop in de psalm zegt David dat we niet moeten vertrouwen op geweld. En ook niet op geld of onze spullen. Dat zijn dingen die voorbij gaan. Nee, zegt David, alleen God is mijn redding, mijn burcht. Alleen bij Hem is zekerheid. Alleen bij Hem weet ik mij veilig.
Dat heeft God laten zien, in de komst van Jezus Christus. De naam Jezus betekent: DE HEERE REDT! Hij kwam om ons Gods redding aan te bieden. Door Hem is de weg naar God geopend. De weg die wij in het leven mogen bewandelen, om op die manier voor God te leven. Een zekere weg. Een weg met een doel. Op die weg hoeven we niet te wankelen. Niet zo van: nou, ik geloof van wel ... en we hopen maar dat t goed komt … Maar een zeker weten: Ik geloof. Die zekerheden gaan dan vooral over wie God voor ons is. Zoals ook David dat in deze psalm bezingt.
Dan ga je zien Wie God voor jou is. Mijn Rots en mijn redding. David stelde zijn vertrouwen niet op mensen. Hij zag in hoe gauw het dan mis kan gaan. Hij vertrouwde alleen op God. En hij roept in dit lied ook ons op, op die God te vertrouwen. Ook wij worden opgeroepen door de woorden van dit lied om op Hem ons vertrouwen te stellen. Dan worden we stil voor God en ervaren we rust.
Johannes Calvijn (1 van de kerkhervormers) heeft dat woordje “ALLEEN” vertaald met “EN TOCH”. Juist in de moeilijke periodes van het leven, mogen we het zeggen: En toch vindt mijn ziel haar rust bij God, en toch is Hij mijn rots en mijn redding. In de tijden dat het allemaal goed gaat. Maar ook in de momenten van verdriet. Hij wil ook voor jou een rust zijn, zodat je niet hoeft te wankelen. Jouw redding om je in de nood te beschermen. En om je in het verdriet te troosten.
AMEN!
Wilfred Verniers